پنبه نهیم گوش را ...

بابا گفت : آن ها پیله کرده اند.

گفتم : آن ها غلط کرده اند و نگاهم روی خط های کتابِ سمفونی مردگان  بی آنکه چیزی بفهمم از آن ،  سُر می خورد . 

بابا به خشم آمد و گفت: بلا نسبت. این چه طرز حرف زدن است دختر ؟ رویِ صحبتت با من است حواست که هست؟

احساس شرم کردم اما ادامه دادم: اصلا بگذار پیله کنند . اگر پیله را نشکافند خودِشان خفه میشوند .  یا باید پروانه شوند و پر زنند یا « در قلبِ یک انتظار بپوسند.»