دیروز با سارا از یه جایی تو دانشگاه رد شدیم بعد بهش گفتم یادته ترم اول اینجا باهم عکس گرفتیم ؟ یادش بخیر چقدر زود داریم بزرگ میشیم ، این ترم هم داره تموم میشه
سارا گفت ولی من دلم نمی‌خواد بزرگ شم ، ای کاش هنوز ترم اول بودیم
گفتم ولی من خوشحالم که زندگی جریان داره
گفت آخه به قیافه ی من میخوره که ترم اولی باشم واسه همین میگم
گفتم سارا جان اعتماد به نفس داشته باش بابا
می‌خنده میگه چی میگی تو ، من کوهِ اعتماد به نفسم :))
می گه آمو مو مرد دریا بودم . تنگ غروب که میشد چندتا از این ماهی های تازه که صید کرده بودم بر می داشتم میرفتم در خونه‌شون تا ببینمش. تا چند ماه همینجوری ماهی بردم سی رفع دلتنگی این دل بی صاحاب ، تا اینکه یه روز دیگه این دلتنگی رفع نشد این دفعه علاوه بر ماهی ، مادر و پدرم رو هم بردم ...
سر کلاس آزمایشگاه بیوشیمی همش تو هپروت بود یعنی در عالم خواب به سر میبرد استاد بهش گفت دکتر کجایی؟ همش خوابی سر کلاس . کم خونی داری ها گفت استاد حالا چیکار کنم ؟
تو آزمایشگاه فیزیو لوژی ازش خون گرفتیم و خونش رو تو شیشه کردیم:دی آزمایشات مون نشون داد پلی سیتمی شدید داره😄 آخر زنگ داشت از استاد می‌پرسید استاد حالا چیکار کنم ؟
داشتم باهاش آخرین صحبت های آخرین دیدار آخرین روزمون رو میکردم
پرسیدم ازش ؛ چندتا خواهر داری؟ گفت خواهر ندارم . اما یه برادر کوچیکتر دارم .
پرسید ؛ تو چی ؟
گفتم؛ من سه تا خواهر کوچیکتر دارم . برادر ندارم .
گفت؛ چقدر خوب که زیادین . ما کمیم. ما فقط سه تاییم.
گفتم ؛ سه تا ؟ مگه نگفتی فقط تو و داداشت هستین؟
گفت؛ سه تا ، من و برادرم و مادرم.
میخواستم بپرسم پس بابات....
که بابام اومد دنبالم.
