آنقدر عاشقم که نمی پُرسَمَت چرا....

امروز اتفاقی یه تکه ی قشنگ از فیلمی رو دیدم که بعداً فاطمه گفت سری دوم دلدادگانه . 

«گفت : هیچ وقت نشده که کرکره ی دکانم را بدون بسم الله بالا بکشم . نون حلال آوردم خانه ولی ببین حالا افتاده ام در تبعید گاهی که آدم هایش مثل سگ می مانند .

دکتر علی را صدا زد : اگر گوساله‌ت مرده به دنیا می آمد چیکار میکردی ؟ 

علی گفت: خدا رو شکر میکردم . 

دکتر گفت: اگر گاوت می مرد چیکار میکردی ؟ 

علی گفت: خداروشکر میکردم . 

دکتر گفت : اگر هر دو می مردند چه میکردی ؟ 

علی گفت : باز هم خداروشکر میکردم . 

دکتر گفت: عجیبه ، چرا ؟ 

علی گفت: .....»

بقیه اش رو ندیدم . خیلی کم اتفاق می‌افته که فیلمی رو دنبال کنم . حتی صبر نکردم  ادامه‌ش رو ببینم که علی چی گفت . اما خیلی خوشحال شدم . شاید هم دلم نمی‌خواست دلیل شکرگزاری های علی رو بشنوم . علی حتما میخواست بگه دلیلی نداره وگرنه کی واسه مُردن گوساله‌ش یا حتی مُردن  بچه‌ش شکرگزاری می‌کنه .   تو زندگیم دوست داشتن های بی دلیل و بی حساب رو بیشتر دوست دارم . اگه دلیل دوست داشتن خدا و  شکرگزاری از اون این باشه که دیروز بهم فلان نعمت رو عطا کرد پس امروز که ازم گرفته باید دیگه دوستش نداشته باشم . شاید هم قیاس درستی نباشه ولی خدا خودش می‌فهمه چی می‌خوام بگم . 
اگه یه روز از شریک زندگیم بپرسم چرا دوستم داری و دلیل بیاره حتما از غصه میمیرم . چون هیچ وقت نمیگه به خاطر اخلاق بدت به خاطر زود از کوره در رفتنات به خاطر زبون درازی هات دوستت دارم . فوقش میگه چون قلبت مهربونه چون دستات گرمه چون غذاهایی که میپزی  خوشمزست چون تو فلان چیز مثل خودمی دوستت دارم . وقتی میپرسم چرا دوستم داری برام دلیل نیار . من از دلیل ها میترسم چون یه روز اگه بپرسم چرا دیگه دوستم نداری یه نون نفی می‌ذاری سر همه ی دلایل دوست داشتنت و تمام .
اومدم گوشیم رو برداشتم  دوستم پیام داده اوضاع معدلت چطوره ؟ 

جواب دادم مُرده ولی خداروشکر .