یک چند به خیره عمر بگذشت /مِن بعد بر آن سرم که چندی

1.می دانید چرا تا این حد در حسرت روز های طلایی کودکی هستیم؟ چون روز های کودکی ، روز های بی خیالی بوده اند . روزهایی عاری از دلواپسی ، روزهایی که هنوز آوار گذشته ها و خاطرات دردناک و محزون بر ما سنگینی نمی کرده اند .

2.«جلال و شکوه ، رتبه و مقام ، لقب و عنوان ، برای قلب یک دختر جوان نیروهایی زیاده وسوسه کننده و دلفریبند و زنان را در دام گره زدن رشته ی ازدواج می افکنند ... گامی نادرست که گاهی باید به تاوان آن، همه ی عمر به رنج دشوار ترین مکافات ها تن دهند» 

#درمان شو پنهاور